Vakti zamanında üşengeç bir imam varmış. Cuma hutbelerini oturup hazırlamak yerine, minberin bir köşesine iliştirdiği kitabından açıp okumayı âdet edinmiş. Kaldığı yerin belli olması için de kitabın içine bir kâğıt koyarmış.
Cemaatten muzip biri bunu fark etmiş, hocaya bir oyun etmeye karar vermiş. İmamın camide olmadığı bir vakitte minbere çıkmış ve hocanın kitabını dışarıdan bakınca ayırt edilmeyecek bir
yemek tarifleri kitabı ile değiştirmiş. Hocanın kaldığı yeri bilmesine yarayan kâğıdı da yemek
kitabının rastgele bir sayfasına koymayı ihmal etmemiş.
Bir sonraki Cuma namazında imamın düşeceği hâli keyifle seyretmek için de erkenden camiye varıp ön saflardaki yerini almış.
İmam mûtâdı üzere hutbeye çıkmış, dua faslından sonra kitabı açmış, kâğıdın bulunduğu sayfadaki başlığa bakıp her zamanki gibi başlayıvermiş:
“G. fasulyenin faydalarına...”
Bismillah ar-Rahman ar- Rahim. "Em nome de Allah, o Clementíssimo,o Misericordiosíssimo"
Pages
▼